Geschiedenis.nl

 In deze laatste dagen van de Amerikaanse presidentscampagne horen we in de urenlange speeches en tijdens de doodsaaie commentaren van kenners eigenlijk geen woord meer van wat er gezegd wordt. Dat is altijd al zo geweest. Niet vuistdikke rapporten en analyses, of diepe economische inzichten zullen deze verkiezing beslissen. Wie het belangrijkste ambt op aarde zal gaan vervullen wordt beslist door een simpel sentiment of enkele woorden, waarvan pas later duidelijk wordt hoe belangrijk ze waren. Obama heeft, waarschijnlijk terecht, vanaf het begin als ‘kansloze’ tegenstander van Hillary Clinton en later tegen de oude rot McCain voortdurend gehamerd op het woord ‘Change’. Met Obama zal het veranderen.
 
  In 1932 stonden de Verenigde Staten aan de rand van de afgrond, de beurs was in elkaar geklapt en meer dan 16 miljoen Amerikanen waren werkloos. De zittende president Hoover zei dat zijn beleid zou werken, dat er geen reden was voor paniek en dat zijn tegenstander Franklin Roosevelt gevaarlijke radicale ideeën had.

Roosevelt had, net als Obama, grote moeite de democratische kandidaat te worden, hij was zeker niet favoriet. Maar op het hoogtepunt van de Democratische Conventie vloog hij naar Chicago en sprak zijn volgelingen toe. Dat was nog nooit vertoond want kandidaten moesten volgens de traditie thuis op hun overwinning wachten.


Hij zei: ‘Laat het symbolisch zijn dat ik hier sta, laat het vanaf nu de taak van onze partij zijn te breken met slechte tradities. ... Ik roep u op en ik verplicht mijzelf tot een ‘New Deal’ voor het Amerikaanse volk. Laat een ieder hier profeet zijn van een nieuwe orde gebaseerd op deskundigheid en moed. Dit is veel meer dan een politieke campagne, het is een roep om de wapens op te nemen. Steun me hierin, niet om stemmen te winnen, maar om deze kruistocht te winnen en Amerika weer aan het eigen volk terug te geven’.

Deze woorden gingen, zij het zonder radio en tv, over heel Amerika en vanaf de zomer vocht Hoover tegen zijn eigen stoffige, negatieve imago: hij kon niet meer winnen. Het is natuurlijk onzeker dat dit scenario zich zal herhalen, er is niets zo onvoorspelbaar als de Amerikaanse kiezer. Aan de kwaliteit van de campagne van Obama heeft het in elk geval niet gelegen.  

(Foto rechts: Roosevelt op campagne in 1932. Dat de presidentskandidaat niet kon lopen werd zorgvuldig verzwegen. Staan, ondersteund door onder de broek gedragen beugels en een arm, ging wel).