Geschiedenis.nl

"Hurry, hurry, hurry and wait!" Ik ken het nog uit mijn eigen diensttijd. Herkennen doe ik het in de ‘verstripping’ van de memoires van soldaat Alan Ingram Cope, door tekenaar /scenarist Emmanuel Guibert op een ingetogen en toch indringende wijze vormgegeven. Zijn op het oog simplistisch, doch bij nadere beschouwing uiterst geraffineerd vormgegeven tekenwerk is van een klasse apart. Monochrome lijntekeningen wisselen af met platen die in natte behanglijm lijken te zijn geschilderd. Bij weer andere plaatjes krijgt men de indruk dat het bewerkte zwart-witfoto’s zijn.  

En voor mij als militaire historie ‘kenner’  bijzonder prettig:  alles is goed herkenbaar.  De uniformen en uitrusting kloppen. De helmen van de GI’s bijvoorbeeld, zijn duidelijk WW2 model en niet het kleinere ding waar ik zelf mee rondliep in de jaren 70.  De met een paar lijnen geïnkte en verder mezzotint gehouden Shermantanks – Alan was opgeleid tot tankchauffeur- zien er, net als de halftracks,  ook uit als de ‘real stuff’. 

Guibert heeft zijn huiswerk goed gedaan. En Cope heeft boeiende verhalen. Hij vertelt over zijn avonturen tijdens de opleiding in Fort Knox en de race met de Russen naar Berlijn. De keren dat er geschoten moet worden zijn op de vingers van een hand te tellen en dat zou de boeken ook leesbaar kunnen maken voor diegenen die niets met oorlog (te maken willen) hebben.

Als jonge vent van nog geen twintig komt Alan pas in Europa aan nadat de Geallieerden al ver in Duitsland zitten. Voor hem geen moordend spervuur op een hels strand, hij debarkeert in Le Havre en maakt vanaf dat moment alles mee dat in het leger fout kan gaan. Ik heb de uitdrukking SNAFU (Situation Normal, All Fucked Up) niet in de tekstballons gezien, maar de bladzijden zijn er mee doordrenkt. 

Er zijn van de hand van Guibert nu twee delen van deze fraaie trilogie verschenen. Ik heb ze beide in een ruk uitgelezen. Over de totstandkoming van dit persoonlijke mini-epos zeg ik niets, maar het is heel bijzonder. Net als de vormgeving van de boeken zelf, die in een stevige en handzame! hardcover zijn uitgevoerd. Inderdaad: "een sieraad voor de boekenkast!".  En in die boekenkast houd ik met liefde een plekje vrij voor deel drie. Ik kan niet wachten tot dat deel, handelend over Alan Ingram Cope’s jaren in het bezette Duitsland, uitkomt.

Emmanuele Guibert
De oorlog van Alan. Herinneringen van Alan Ingram Cope