Geschiedenis.nl

Macht moet worden veroverd. Het is een strijd van jaren. Hoe vroeger je begint hoe beter. Deze foto is het bewijs. 1981: de burgemeester van Parijs, Chirac, naast de jonge hond van de partij, ambitieus en veelbelovend. Maar nog niet gevaarlijk. Le rebelle et le roi. Sarkozy schijnt een neus te hebben voor macht. Steeds papt hij aan met personen die hem vooruit helpen. Om vervolgens over ze heen te lopen wanneer dat nodig is. Chirac, de zittende president, was lang zijn beschermengel. Totdat duidelijk werd dat Sarkozy op zijn baan uit was.

Moeten we bang zijn voor de nieuwe Franse president? Door een deel van de agenda van het Front National over te nemen kon Sarkozy in de tweede ronde ook op de stemmen van de aanhang van Le Pen rekenen. Volgens links is Sarkozy een extreem rechtse nationalist die de vlam in de pan kan doen slaan met zijn felle uithalen naar allochtone herrieschoppers in de voorsteden.

Een dreigende burgeroorlog? Ik denk dat het mee zal vallen. Want wie de macht heeft kan die alleen behouden door concessies te doen. Zeker in Frankrijk, waar het presidentschap royalistische trekken heeft. Elke Franse president presenteert zich uiteindelijk als wijze vorst die met grote openbare werken zijn volk weet te behagen. De rebelse Sarkozy zal mogelijk de eerste jaren nog wat wild om zich heen slaan, maar gaandeweg zal hij steeds meer gaan lijken op zijn voorgangers: kalm, ernstig, waardig en vooral traag. Uiteindelijk zal hij zich zo majesteitelijk gaan gedragen als Pompidou, Giscard d’Estaing. Mitterrand (ooit begonnen als radicaal socialist) en zijn peetvader tegen wil en dank, Chirac. De koning is dood, leve de koning!