ALLEZ LES BLEUS?!
Nieuws van de NAVO-top in Noordwijk. Er komt Franse steun voor de Nederlandse troepen in Uruzgan. 
Tachtig tot honderd Franse soldaten zullen de linies versterken. Minister van Defensie Middelkoop is opgetogen (aldus de Volkskrant) over het voornemen van de Franse regering. Waarom eigenlijk?
Sinds de slag bij Bautzen in 1813 heeft het Franse leger geen overwinning meer behaald. Vanaf Leipzig 1813 is het kommer en kwel met La Grande Armée. De Dag van de Overwinning, zo krijgslustig bezongen in de Marseillaise, wil maar niet meer aanbreken. Het enige succesvolle wapenfeit van de afgelopen honderd jaar is het tot zinken brengen van de Rainbow Warrior in de haven van Auckland in 1985. Maar juist deze actie moest geheim blijven. Ook in die opzet slaagden de Fransen niet.
Naar verluidt zullen de Franse soldaten vooral worden ingezet voor het opleiden van Afghaanse soldaten en politieagenten (Le gendarme à Uruzgan?). Misschien een bericht dat bedoeld is om Sarkozy niet met een probleem op te zadelen. Dat er bij opleidingsactiviteiten weinig doden zullen vallen staat vast. Zo kan de president een goede beurt maken bij de NAVO en tegelijkertijd het thuisfront gerust stellen.
Eerder heeft Georgië aangeboden tweehonderd soldaten naar Uruzgan te sturen. Middelkoop reageert zuinig. Hij vindt het een positief gebaar maar wacht nog een militaire beoordelingaf. Waarom eigenlijk?
Georgië kent een gewelddadige geschiedenis. Turken, Perzen, Russen, Duitsers, Aziatische stammen hebben door de eeuwen heen de wapens gekruist met de Georgiërs. Vijftien jaar geleden woedde er nog een burgeroorlog. Kortom: als je echte soldaten nodig hebt moet je in het geboorteland van Stalin zijn.
In de grotten van het Tora Bora gebergte knopen de Taliban-leiders tevreden een schone theedoek om. Honderd Franse gendarmes erbij: dat mag de pret niet drukken...