Geschiedenis.nl

_{Foto: Clelia Antuña}

In een oude Groene Amsterdammer lees ik een verhaal over De Luie Ouder. Tom Hodgkinson is de bedenker van deze term. Kort gezegd komt het erop neer dat ouders zich niet al teveel moeten bemoeien met hun kinderen. Geef de rakkers de ruimte en de verantwoordelijkheid om zelf zaken te ontdekken en aan te pakken. Er steeds maar boven cirkelen, alles in de gaten houden en voortdurend corrigeren heeft een averechts effect. Kinderen worden angstig en afhankelijk. Ouders worden ontevreden mopperkonten.

Het is een goede tactiek die ik ga toepassen. Voor mijn kinderen is het al te laat want die heb ik, als helikopter-vader, al bedorven. Mijn zoon haat sport en gezond eten, durft het huis niet meer uit en verdoet zijn leven met het Xbox-spel Medal of Honor. Honderd doden per minuut. Die slag heb ik verloren. Maar laatst kreeg ik een e-mail van een ouder die me op kribbige toon de vraag stelde waarom haar dochter zo laag scoorde voor het vak geschiedenis. Of ik de toetsen maar even mee wilde geven dan kon ze dat controleren, want zo ging het toch niet langer.

 Om dit gezin (moeder en dochter) te redden zal ik de Luie Leraar worden. Minder toetsen, minder activerende didactiek, minder eisen. Vragen aan de klas wat ze leuk vinden: wanneer we het waar over gaan hebben en hoe we dat moeten toetsen ( als we dat laatste al zouden willen…). Relaxed historische films en docudrama’s kijken, af en toe eens een museum of bibliotheek in de buurt bezoeken, wat rollenspellen doen en vooral spannende verhalen (laten) vertellen.

Daarnaast word ik een Luie Lezer. Ik maak me niet langer druk om ongelezen tijdschriften, kranten, vakbladen, papers en notulen, de short list van de Librisprijs. Misschien moet ik terug naar de basis om plezier en ontspanning in het lezen terug te vinden. Kun je ook een tweede keer onbevangen beginnen aan Op Weg naar het Einde? Of nog een keer zoete pijn voelen bij de regel “steeds verder verdwalen in steeds steviger schoenen…”?

Ik ga het in ieder geval proberen.