KONINGINNEDAG 2010
Als er een gordel van betonblokken rond de route van de koninklijke bus was geplaatst, al dan niet bewaakt door de politie en het leger, was Karst niet zover gekomen. Of hij was het enige slachtoffer geweest. Maar willen we “meer beveiliging”? Nederland is al zo bang. Bang voor de crisis, voor de minderheden, voor de varkensgriep, voor de islam, voor de opwarming van de aarde.
De geschiedenis leert dat Koninginnedag een prachtige en therapeutische voorstelling is. In dit romantisch blijspel juicht het volk de vorstin toe en belijdt die dag het geloof in de historische en emotionele band tussen Oranje en Nederland. De vorstin en haar familie laven zich aan de aanhankelijkheidsbetuigingen van de onderdanen onder de strenge regie van Oranjegezinde regenten. Als bewijs voor hun goede wil verbroederen de leden van de koninklijke familie zich al koekhappend en zaklopend met de man en vrouw in de straat. Na afloop gaan beide partijen tevreden naar huis of paleis. En zo moet het voorlopig blijven. Totdat de meerderheid van de Nederlanders tot het besef komt dat een erfelijk koningschap een anachronisme is. Pas dan stoppen we met Koninginnedag en beginnen we een Dag van de Republiek.
Tot die tijd moeten we ons doen en laten niet laten bepalen door het gedrag van een enkele gek. Karst T. heeft om onbegrijpelijke redenen een verschrikkelijke misdaad begaan. Het zou nog treuriger zijn wanneer de gevolgen van zijn daad leiden tot de teloorgang van Koninginnedag.