NOVA ZEMBLA: DE FILM

Geplaatst op 5 december 2011 door Reinard Maarleveld
De ontberingen zijn achter de rug. De muziek zwelt aan, de geliefden omhelzen elkaar, omstanders applaudisseren. Einde film.
Nova Zembla had een prachtige historische film moeten worden en op sommige momenten is de regisseur in zijn opzet geslaagd . Het schip onder zeil in volle zee en voor de kust van Nova Zembla, het Behouden Huis, Amsterdamse straatjes in 1596. Maar voor een speelfilm zijn historische feiten niet genoeg.  Zeventien mannen die  maandenlang in een schuur van zes bij tien meter  trachten te overleven in een poolklimaat. Omringd door ijs, rotsen, vossen en ijsberen.  Daar is wel iets mee te doen maar niet genoeg om de bioscoopbezoeker anderhalf uur lang te boeien. De keuze om een dramatische verhaallijn met historische feiten te verweven is begrijpelijk.  Maar de uitwerking is teleurstellend. 
 
Gerrit de Veer en Catharina zijn verliefd. Zij is de dochter van geograaf en predikant Plancius, de man die wil aantonen dat er ook een Noordelijke route naar Indië  is. Gerrit kan alleen de hand van Catharina krijgen wanneer hij meegaat op de expeditie van Willem Barentsz die “om de Noord” naar China en Indië  wil varen. We zien het liefdespaar stoeien. De boezem van Catharina is ook zonder 3D-bril indrukwekkend, maar de relatie is statisch. Op de koudste ogenblikken verwarmt de gedacht aan Catharina de eenzame ontdekkingsreiziger. De regisseur legt dat vast in fraaie maar clichématige beelden. 

Behalve de romance tussen Gerrit en Catharina  zijn er nog wat aanzetten tot een spannende intrige. Kapitein Heemskerck verdenkt Barentsz ervan dat deze samen met Plancius een overwintering heeft voorbereid.  Deze insteek wordt niet verder uitgewerkt. Scheepsmaat Vos is uit op het geld van de stervende Barentsz , maar de schipper wordt beschermd door Gerrit. Na een gevecht bij het lijk van Barentsz stort Vos in de diepte (hand van Vos glijdt langzaam weg uit de hand van Gerrit, wederom aanzwellende muziek, Vos valt). Gerrit weet de woeste bootsman voor zich te winnen door hem te redden van de verdrinkingsdood. De scheepsjongen wil graag leren schrijven en vindt in Gerrit een vriend en onderwijzer. Kortom: Gerrit ontpopt zich steeds meer als leidsman van de bemanning, maar echt boeiend wordt het niet.  

Nova Zembla is meer een melodrama dan een docudrama.  Niet erg want ook voor de liefhebber van geschiedenis is er veel moois te zien.  Het camerawerk is soms spectaculair en de 3D-beelden verrassend scherp. Bij Catharina zijn zelfs wat haren op de bovenlip te onderscheiden. Maar Gerrit noch het publiek kan zich daaraan storen.  Samen geloven we in de boodschap op de filmposter: “liefde bevriest nooit..”.  Einde.

Trailer van Nova Zembla


Nova Zembla de film
 
Bericht geplaatst in: artikel, filmrecensie