Geschiedenis.nl

 In Nederland wordt meewarig gereageerd op de uitslagen van de Italiaanse verkiezingen. Onbegrijpelijk, zeggen we tegen elkaar, dat die rare Italianen op een bedrieger als Berlusconi of een clown als Grillo stemmen. Zouden wij, slimme Nederlanders, nooit doen. 

Nu niet, nee. Maar als de crisis vanuit het Zuiden ooit het Noorden bereikt zullen ook wij kiezen voor de man die belastingverlaging belooft of voor de man die zegt dat hij geen politicus is en dat iedereen in de politiek een klootzak is. Want dat beschaafde mitsen en maren, minnen en schikken, polderen, lijmen en plakken werkt niet meer wanneer 25% van de beroepsbevolking werkloos is, 50% van de jeugd economisch is afgeschreven en de volkswoede over machtsmisbruik, corruptie en vriendjespolitiek het kookpunt bereikt. Dan ga je echt niet op een opgezette verzamelaar van postzegels en sigarenbandjes als Monti stemmen. Super Mario, die steeds maar komt vertellen dat er een blauwe envelop uit Brussel is aangekomen die onmiddellijk moet worden betaald. 

Wij, zelfgenoegzame Nederlanders met onze dikke aardgasbuiken,  zijn de tijden van het Palingoproer (1886), de Rapaille Partij (1921), de vele fascistische en communistische partijtjes van de jaren dertig alweer vergeten. Maar wat als we hier met dezelfde problemen te maken krijgen als in Italie? Dan zullen we massaal kiezen voor Youp van 't Hek en Dirk Scheringa. Certo!