Grote Leiders houden van Rechtdoorzee. Ze zijn schipper naast god en laveren het schip van staat langs ondiepten en klippen naar veilige haven. Ze durven impopulaire maatregelen te nemen. Ze nemen geen blad voor de mond. Ze breken heilige huisjes af. Ze zijn niet links en niet rechts, maar rechtdoorzee.
Grote Leiders hebben niet veel op met twijfelaars. Mensen die maar geen beslissing kunnen nemen. Types die niet weten wat goed of slecht is. Die menen dat de waarheid meestal in het midden ligt. Eindeloos oudehoeren in het parlement, dat Praathuis in Den Haag.
In Italië hebben ze zo’n leider.
Hij is ondernemer en voorvechter van vrijheid. Forza Italia heet zijn partij: Krachtig en sterk Italië (vrij vertaald). Als premier vocht hij voor de vrijheid in het land. Op zijn website kunnen we lezen dat hij houdt van voetbal, Erasmus en muziek.
Hij is, zien we op de website, de voorvechter van vrije televisie en zijn mediabedrijven hebben de afgelopen jaren de Italiaanse huiskamers veroverd met televisiesterren die waarachtige en oprechte vrienden van het Italiaanse gezin zijn geworden (“veri e propri amici di famiglia”).
Maar nu zijn er verkiezingen geweest. Het blijkt dat een zeer kleine meerderheid van de Italianen toch liever geen Grote Leider wil. De Grote Leider aarzelt niet. Hier moet fraude in het spel zijn. De overwinning is hem ontstolen, dat zal toch iedereen duidelijk zijn. Links had gezegd dat alles wat hij deed slecht was en als wraak zouden de kiezers links een nederlaag toebrengen.
De Grote Leider is geen Groot Democraat. In plaats van af te treden, de nederlaag te erkennen en plaats te maken roept hij over fraude en diefstal. Ten einde raad wil hij zelfs met de overwinnaars samenwerken.
Laten we oppassen voor mannen en vrouwen die “Rechtdoorzee!” roepen en duidelijk zijn. Koester de twijfelaars, de besluitelozen, de bemiddelaars, zoekend naar het compromis. Laat ons doorpolderen tot ver in de volgende eeuw. Forza Olanda!