MUSéE DU QUAI BRANLY
Geplaatst op
20 juni 2006
door
Reinard Maarleveld
Er is een nieuw museum in Parijs: Musée du Quai Branly. Pal naast de Eiffeltoren. Het museum is gewijd aan niet-westerse kunst en is een initiatief van president Chirac.
Er is een nieuw museum in Parijs: Musée du Quai Branly. Pal naast de Eiffeltoren. Het museum is gewijd aan niet-westerse kunst en is een initiatief van president Chirac. Het officiële doel van het museum is: « donner aux arts dAfrique, des Amériques, dOcéanie et dAsie leur juste place dans les institutions muséologiques de la France ».
Bescheidenheid is geen Franse deugd en misschien is dat maar gelukkig ook. Het streven van Franse staatshoofden om een plaats op te eisen in de nationale geschiedschrijving door een indrukwekkend openbaar gebouw neer te zetten heeft ook positieve kanten. We hebben er het Centre Beaubourg (president Pompidou), Musée dOrsay (president Giscard dEstaing) en de piramide bij het Louvre (president Mitterrand) aan te danken.
Ook uit de missie van het nieuwe museum spreekt vooral gevoel voor het nationale belang. Het gaat er immers om de kunst van Afrika, Amerika, Oceanië en Azië hun juiste plaats te geven in de Franse museale instellingen.
Intussen vraag ik me af welke cultuurhistorische monumenten en uitzonderlijke collecties Nederland zouden sieren wanneer onze premiers deze Franse gewoonte zouden overnemen.
Den Uyl had het Paleis voor Volksontwikkeling in het centrum van Amsterdam neergezet. Een strakke witte kubus vol licht, lucht en ruimte met talloze activiteiten op het gebied van voorlichting, educatie en scholing. Met een prachtige studiezaal, een schitterende bibliotheek en voortdurend volgeboekte cursusruimtes, film- en presentatiezalen. Bruisend van activiteiten tussen 1977 en 1985, maar daarna ten ondergegaan in het materialisme van de jaren negentig. In 2000 gesloten en in 2001 aangekocht door een projectontwikkelaar, vervolgens gesloopt om plaats te maken voor een internetprovider.
Lubbers had in eerste aanleg gekozen voor een Crystal Palace-achtig gebouw aan de rand van Den Haag. Een gedurfde constructie van glas, staal en kunststof waarmee het Nederlandse bedrijfsleven zichzelf kon etaleren. Maar de burgers moesten er ook iets aan hebben. De krachtige industriële uitstraling werd aangetast door in het ontwerp plaats te reserveren voor appartementen en kleine winkels. Na een felle ruzie tussen de architect, de aanstaande bewoners van de appartementen en de huurders van kantoorruimte kwam Lubbers met een geniaal compromis: het gebouw moest er maar niet komen.
Balkenende koos voor het Nationaal Instituut voor Nederlandse Normen en Waarden. Een grote boerderij in de Krimpenerwaard waar de bezoeker op speelse wijze kon kennismaken met alle facetten van het Nederlands erfgoed. Mens-erger-je-niet spelen, opstaan voor ouderen, niet vloeken, psalmversje leren, koekje uit het trommeltje presenteren en twee keer per jaar een braderie met oude ambachten en een rommelmarkt.
Drees zou niet eens hebben overwogen om iets neer te zetten.Verspilling van tijd en geld. Eerst nog maar eens kijken naar de hoogte van het weduwen- en wezenpensioen.
Kortom: voor « grands traveaux » moeten we toch naar Parijs. Het Musée du Quai Branly is geopend van dinsdag tot en met zondag van 10.00 uur tot 18.30 uur en op donderdagavond tot 21.30 uur. Naast de Eiffeltoren.