Geschiedenis.nl

Twee jaar geleden leidde de aankondiging van een Spaanse musical gebaseerd op het dagboek van Anne Frank tot wereldwijde opschudding. De Anne Frank Stichting stond toen positief tegenover dit initiatief. De Stichting staat ook helemaal achter de Nederlandse bewerking van het dagboek. 

Het Achterhuis
Voorafgaand aan de voorstelling werd een inleiding gegeven door een van de acteurs. Hugo Kennis, understudy voor de rol van Peter van Daan, gaf een interessant inkijkje in de totstandkoming van de voorstelling. Hij zette meteen het misverstand recht dat Je Anne niet aan het stereotype musical voldoet. Na een korte historische schets van de periode 1942-1944 (de onderduikperiode van de families Frank, Van Daan en de heer Dussel) vertelt Kennis over het bezoek van de cast aan het Achterhuis.

Na sluitingstijd mochten zij twee uur doorbrengen in de schuilplaats. Ze konden in de kamers van hun personages plaatsnemen om zo te voelen hoe het is om opgesloten te zijn in een kleine ruimte met acht mensen. Na de vele studiorepetities kregen ze hier echt door hoe beklemmend het geweest moet zijn. Dit gevoel is magnifiek vertaald in de voorstelling. Het gehele stuk bevinden de acteurs zich op een verhoging in de vorm van een gehavende davidster. Wie er ook spreekt of zingt, alle acteurs blijven hierop staan. In het Achterhuis zaten de families immers ook dag en nacht op elkaars lip.

Muziek
Groot respect voor de dragende rol van Abke Bruins, pas afgestudeerd aan de Hogeschool voor de Kunsten. Haar heldere, jeugdige stem past perfect bij haar gelaatstrekken, die opmerkelijk overeenkomen met het beeld van Anne Frank zoals we dat van foto’s kennen. De dagboekteksten worden door haar gezongen, maar de vraag blijft of ze zo beter tot hun recht komen dan wanneer ze waren voorgedragen. Hier komt de muziek minder tot haar recht en lijkt de musicalvorm overbodig.

Op andere momenten heeft de muziek juist wel meerwaarde. Hugo Kennis beklemtoonde in de inleiding dat de onderduikjaren ook hun vrolijke momenten kenden. Zo werden alle verjaardagen gevierd en ook joodse feestdagen werden niet overgeslagen. De viering van chanoeka is een van de meest pakkende nummers in de voorstelling. Het feest wordt ruw onderbroken wanneer de bewoners iets verdachts horen. Dit staat symbool voor de angst en onzekerheid die de onderduikers permanent gevoeld moeten hebben.

Vrijheid
Ook het nummer ‘Oh ik weet nog’, waarin de onderduikers herinneringen ophalen aan vroeger is door de samenzang van alle acteurs een indrukwekkend nummer. Als toeschouwer word je meegezogen in het verlangen naar de voor ons zo vanzelfsprekende vrijheden die in de herinneringen worden bezongen. Dit is het laatste nummer voordat de onderduikers verraden blijken te zijn en worden afgevoerd naar verschillende concentratiekampen.

Hoewel de afloop bekend is, komt het einde door vormgeving, licht en muziek als een schok. Het slot is beklemmend. Uitgelicht als een schaduw staat Otto Frank, alleen overgebleven, op de gehavende davidster. De ster die symbool staat voor de vernietiging van zoveel levens. Ook van het leven van Otto Frank, ondanks dat hij de Tweede Wereldoorlog overleefde.

Gezien: Stadsschouwburg Utrecht

Datum: 01 november 2010