Geschiedenis.nl

Klaassen komt op als Toon Hermans en hij relativeert direct het feit dat er een musical over hem gemaakt is en zijn wereldberoemdheid in Nederland. Het valt immers niemand meer op, dat de hoofdrolspeler uit de musical helemaal niet op Toon Hermans lijkt, omdat niemand meer weet hoe hij er uit zag. “Want, ja dames en heren, ik ben er immers al tien jaar niet meer.” Toon weet niet hoe het nu is; internet, het is hem vreemd. Maar als je wilt weten hoe het was, dan zit je goed. Want daar weet hij alles van.  

Herkenning
En de zaal ook, afgaande op de gemiddelde leeftijd. Vanaf de eerste minuut voel je hoe het publiek deze man, of ie nou op hem lijkt of niet, omarmt. Bezoekers zijn duidelijk en oprecht blij om hem weer te zien. Er zijn er een aantal die zingen alles mee en veel mensen kunnen zich niet inhouden om de enorm effectieve timing van Hermans’ grappen te doorbreken, door de clou al in de stiltes er vlak voor te verraden. Als je als medebezoeker dit kunt hebben, heb je een goede avond. 

Onsterfelijk
Het begin is even wennen, het is erg musicalesque; met grappen, grollen, een nar, een bloemenmeisje en andere carnavalsfiguren die zich om Toon heen verzamelen. Tijdens het stuk krijg je steeds beter door hoe de figuren, inclusief hun uitdossing, een plaats hebben in het levensverhaal van Toon. Misschien is het ook daardoor dat het stuk naarmate het vordert steeds beter wordt. De verhaallijnen worden duidelijker en de onderlinge relaties tussen de familieleden worden steeds emotioneler. Zijn drie zoons hebben hun vader elk op hun eigen manier ervaren en in een paar scènes wordt dit pijnlijk duidelijk.  Deze momenten worden afgewisseld met onsterfelijke sketches door the man himself. “Mevrouw Loof… Hutjes”, “Jack Bemelmans, nooit van gehoord” en “Snieklaas, een onsympathiek personage”; nu misschien nietszeggend, maar na deze voorstelling in het geheugen gegrift.  

Liefde
Noemenswaardig is de sterke rol van Toon’s vrouw, Rietje, gespeeld door Wieneke Remmers. Hun liefde is alles overtreffend en voor Toon is het ondenkbaar dat zij eerder sterft dan hij. Als deze vrees toch werkelijkheid wordt, had het een stereotiep dramatische musical scene met violen en lange uithalen kunnen worden. Gelukkig volgt er een ingetogen lied, dat gezongen wordt door de oudste zoon, waarna Toon zijn leven alleen verder gaat. Ondanks dat hij omringd wordt door lieve mensen, heeft Riet een gapend gat achtergelaten. Getergd door dit verdriet, zie je echter ook een man, die vol wilskracht na jarenlange onderbreking weer het toneel opgaat. Zijn werk lijkt sterker te worden en je gunt hem de lach en het succes zo enorm.

Dat is de kracht van zowel de humor van Toon Hermans als de vertolking door Alex Klaassen. Zo sympathiek,; je kunt niet anders dan lachen. De avond moet eigenlijk helemaal niet tot een eind komen, maar gewoon nog even daar blijven. Daar, zoals het was.