Geschiedenis.nl

Ook voor de Western Front Association Nederland is er meer werk aan de winkel zegt Paul Lemmens. Hij is docent en sectieleider geschiedenis op De Nassau in Breda en secretaris van de Western Front Association (WFA) Nederland. Dat  is een vereniging van en voor mensen (waaronder ook beroeps- en amateurhistorici)  met een grote interesse voor alle facetten van de Eerste Wereldoorlog.

De vereniging telt zo’n 300 leden en eens in de zes weken is er een bijeenkomst in de Meern.  Daar worden lezingen gehouden, wisselen bezoekers ervaringen uit en er is een bescheiden beurs (“Poppyshop”) waar  door leden boeken, tijdschriften en memorabilia worden aangeboden. De WFA Nederland organiseert twee maal per jaar excursies naar slagvelden uit de Eerste Wereldoorlog. De excursies zijn geheel verzorgd en staan onder deskundige begeleiding van eigen gidsen. In het voorjaar van 2014 staan Arras en Vimy op het programma en in het najaar Berlijn en Dresden.

De Grote Oorlog lijkt  big business te worden, volgens Paul Lemmens. Zeker in het jubileumjaar 1914 proberen veel steden bezoekers te werven.  Wie de fronten in het westen nu wil gaan bezoeken dient ook rekening te houden met de herdenkingen die in de komende jaren zullen plaatsvinden. Mogelijk dat er door verbouwingen en aanpassingen zaken gesloten zijn.  De musea bij de Somme en Verdun zullen zich bijvoorbeeld vooral richten op 2016. Waar moet je in ieder geval heen wanneer je met leerlingen in een dag het frontgebied in de Vlaamse Westhoek wilt bezoeken? 

 

Lemmens noemt Hill 62 met originele Canadese loopgraven en de nabij gelegen Britse begraafplaats Sanctuary Wood met het grafmonument van Gilbert Talbot. Even verderop in Poperinge is het Talbot House, genoemd naar de in 1915 bij Hill 62 gesneuvelde  Talbot.  Voor de mannen achter  het front was Poperinge het  uitgaanscentrum. Door de vele cafés, restaurants, concertzalen, bordelen, cinema’s en winkeltjes leek het voor de vermoeide soldaten soms alsof ze in Parijs waren terechtgekomen. De  6e divisie van het Britse leger huurde de burgerwoning van de familie Coevoet en bouwde die om tot een clubhuis waar alle soldaten welkom waren, zonder onderscheid van rang of status. Voor velen onder hen werd deze plaats hun ‘home away from home’. Met name de zolder lijkt een ware tijdmachine!

Daarnaast, zegt Lemmens, is het contrast bijzonder tussen de grote Engelse begraafplaats Tyne Cot (met  bijbehorend visitors centre) en de sobere Duitse begraafplaats bij Langemark. Deze laatste begraafplaats wordt ook wel het ‘Studentenfriedhof’ genoemd. Een groot aantal jonge Duitse vrijwillige soldaten sneuvelde hier tijdens de Eerste Slag bij Ieper in 1914. 

Uiteraard, aldus Lemmens, kan een bezoek aan het  In  Flanders Fields museum  in Ieper niet ontbreken evenmin als het bijwonen van de "last post"  bij de Menen Poort om 20.00 uur in de avond. Deze laatste plechtigheid mag dan overbekend zijn, toch blijft het een indrukwekkende ceremonie op een even indrukwekkende locatie.
 

Lemmens heeft ook tips voor docenten die door middel van een speelfilm aandacht willen besteden aan de Eerste Wereldoorlog.

Hij noemt onder meer All Quiet on the Western Front (Lewis Milestone, 1930), La Chambre des Officiers (François Dupeyron , 2001) en Joyeux Noël (Christian Carion, 2005). In de laatste film, vertelt Lemmens,  wordt in de beginscènes de kracht van het nationalisme duidelijk gemaakt en we zien een verwijzing naar de bekende woorden van Sir Edward Grey, minister van Buitenlandse Zaken van Engeland kort na de oorlogsverklaring aan Duitsland: "The lamps are going out all over Europe, we shall not see them lit again in our lifetime." 

Ook Blackadder treedt regelmatig op in de lessen van Lemmens over de Grote Oorlog. Er zijn veel verwijzingen naar historische feiten en plaatsen; dat maakt de serie waardevol. 
 

 

 

 

 Trailer van Joyeux Noël, (van Christian Carion, 2005)